ASNN – Peshëngritja vijon të jetë sport elitar dhe t’i sjellë vendit medalje të rëndësishme nga aktivitetet ndërkombëtare, duke mos e ulur “flamurin” e sportit me më shumë arritje në Shqipëri. Por si në çdo fushë tjetër, edhe sporti në përgjithësi dhe peshëngritja në veçanti po kalon vështirësitë e saj, që lidhen me një sërë faktorësh, kryesisht të karakterit financiar, por edhe administrativ.

Nuk janë problemi federatat, por vetë instancat qendrore e lokale të pushtetit që sjellin burokraci, që frenojnë zhvillimin normal dhe për shkak të neglizhencës dhe mosinvestimit detyrojnë të rinjtë ta braktisin sportin. Peshëngritja i ka talentet, por ata duhen stimuluar, duhen kategorizuar ku secili të marrë hakun që meriton, por këtë “skemë” kaq të thjeshtë nuk e kanë kapur ata që janë vënë në krye të punëve.

Pra shefat e klubeve dhe bashkitë, të cilët po e përdorin sportin “mish për top”, për të përmbushur dogmat e tyre elektorale, pa asnjë gramë zgjidhjeje afatgjatë. Duke folur për këto probleme, ish-trajneri i parë i Pirro Dhimës, Faik Nebijaj, i cili vijon të jetë ende trajner, në këtë intervistë për gazetën “SOT”, apelon tek institucionet shtetërore të jenë të përgjegjshme në trajtimin e sportistëve.

Në të kundërt, thotë ai, rrezikon të bjerë përdhe i gjithë sporti shqiptar. Intervistën e trajnerit dhënë të përditshmes shqiptare në fjalë, AlbanianSport.com jua sjell këtu në 3 pjesë dhe sot është pjesa e parë.

– Peshëngritja shqiptare e tha fjalën e saj edhe një herë tjetër në Evropianin e Gjeorgjisë. Më shumë se rezultatet e sportistëve, fitorja më e madhe duket të jetë fakti që ka një vit që dopingu është zhdukur nga shtanga. A mund të thuhet se sporti i peshëngritjes e kaloi këtë problem?

– Një vit pa doping është padyshim sukses, por nuk duhet të gëzohemi, jo vetëm pse këtij fenomeni nuk mund t’i zësh besë, por edhe se kjo është detyrë e të gjithë komunitetit sportiv, që të mbajë sportistët larg medikamenteve stimuluese, që nxisin rezultate të pandershme dhe groposin sportin dhe djersën e sportistëve të ndershëm. Për të mundësuar periudha të gjata pa doping duhet vigjilencë, kontrolle të herëpashershme dhe një ndërgjegjësim në vazhdimësi për pasojat negative që ka përdorimi i dopingut në sport. Kur themi që lufta kundër dopingut vijon, kemi parasysh masat që duhet të merren në vijimësi nga stafet. Në kuadër të këtij zhvillimi, ne si Federatë e Peshëngritjes duhet të fusim në rregullore masa të ashpra për përdoruesit, duke i përjashtuar ata nga sporti. Federata Botërore e ka përvojën tashmë, sepse kryen teste pa paralajmërim, në qendrat stërvitore, dhe këtë praktikë e ka ndjekur edhe federata jonë e shtangës, e cila, për të evituar ndonjë skandal të rëndë dhe me pasoja për peshëngritjen shqiptare, u bën testin antidoping sportistëve që marrin pjesë në garat ndërkombëtare. Sigurisht që kjo ka një faturë financiare, por ia vlen, pasi kështu ruhet imazhi i sportit shqiptar dhe evitohen dënimet kolektive nga federata botërore. Këtë përvojë e kemi edhe ne tashmë, megjithëse ky lloj fenomeni kërkon kontrolle të imtësishme. Duhet që vetë trajnerët të jenë më të përgjegjshëm, pasi ata e shohin dhe e kuptojnë që një sportist ka përdorur doping.

– Si ndodh kjo?

– Ne kemi ende në qarkullim sportistë që përdorin medikamente të palejuara. Një trajner e kupton jo vetëm në pamjen e jashtme, nga sjellja jo normale e tyre, por edhe nga rezultatet. Rritja e pabesueshme e rezultatit në një kohë fare të shkurtër është e dyshimtë dhe një sportisti të tillë i duhet kërkuar urgjentisht testi antidoping.

– Si rregull, një shtet duhet të ketë strukturën e tij antidoping. Nuk e di sa funksionale është në Shqipëri një qendër e tillë…

– Sigurisht që lejohet t’u bëhet testi të gjithë atyre sportistëve që shfaqin dyshime për përdorim substancash të palejuara, por ne kemi shtet të dobët që nuk kontrollon dot gjëra më të mëdha e jo më sportistët që përdorin doping. Duhet të kishte një laborator të fuqishëm që të merrej enkas me analizat e sportistëve. Një futbollist vdiq para pak javësh në Itali. Pati takikardi dhe më në fund humbi jetën. Kjo takikardi ka ardhur nga përdorimi intensiv i medikamenteve të palejuara, substanca që nxisin çlirim energjie të madhe, për të kapur formë maksimale fizike, por që në raste të përsëritura çon në tragjedi, pra në humbjen e jetës.

Vijon nesër…