Kampion për të rinj dhe për të rritur dhe në garat 100, 200, 400, 1500 metra stil i lirë, 200 metra katërnotim dhe 100 metra delfin. Ndodh rrallë të gjesh në gazetarinë sportive shqiptar kampionë”, apo aq më tepër të ardhur nga fusha e sportit për të cilën shkruajmë përditë. Përfshirë dhe veten time, të gjithë kemi ardhur e diplomuar nga degë të tjera, por që për gazetarinë sportive bëhemi njësh prej pasionit. Sepse në logjikën time, ndjekur dhe nga përvoja personale, të jesh gazetar sportiv së paku duhesh të kesh qenë të paktën sportdashës e t’i kesh prekur shkallët e stadiumit, apo të Pallatit të Sportit, po pse jo dhe ambiente të tjera ku bëhet sport.
Dhe në fakt, edhe pse i abonuar tek “Sporti Popullor” e më pas “Sporti Shqiptar”, nuk është se kam qenë shumë i interesuar për notin. Sepse e tillë ka qenë historia e sportit të qytetit tim të lindjes Elbasanit, që edhe pse ka pasur pishinë, s’ka pasur traditë tek noti. Përgjithësisht është shquar në futboll, basketboll, volejboll, atletikë, peshëngritje, çiklizëm, qitje, gjimnastikë, shah e më pas dhe në të tjera. E në të tilla kushte shumë pak më shkonin sytë tek noti. Mirëpo koha zbulon atë që është bërë në historinë e notit shqiptar, edhe pse dje në 85-vjetorin e themelimit të notit shqiptar shumë pak është folur për të gjithë.
Çfarë ndodh? Një gazetë e Sportit të 16 gushtit 1994 zbulon një titull në faqe të parë “Maratona Ruvina 1994”, fitues Pano Xhixho i Butrintit. E në brendësi shkrimi i Pëllumb Starovës 22 vjet më parë bën zbulimin e parë të Pano Xhixhos, i cili me ndrojtje, por dhe për shkak të pozicionit që ka sot, drejtor i departamentit të Sportit në Radio-Televizionin Shqiptar, nuk kërkon të reklamohet shumë për atë që ka bërë në not. Vetëm rreth dy javë më parë, në një bisedë miqsh tregon: “Më rezulton të jem kampioni i vetëm në gazetarinë sportive. Dhe nuk është se ma kanë dhënë titullin Mjeshtër Sporti”.
Habitesh, shtangesh, por kur shihje dje që takohej me ish-veteranë të notit shqiptar që nga Dritan Mezini me të cilin duket se ka qenë bashkohës e më pas me trajnerin e Stelës, Sadik Mema, bindesh se “Maratonisti” është dhe ka qenë vërtetë “kampion”. Karriera e tij flet vetë dhe nuk ka nevojë për shumë koment. E ka nisur notin në moshën 9-vjeçare me grupmoshat e pionierëve të Butrintit nën drejtimin e trajnerit Koço Gjosasi. Më 1989 është kampion i 400 metra stil i lirë dhe 200 metra katërnotim në kampionatin e zhvilluar në Durrës. Më 1990 është “kampion kombëtar” në 200 metra stil i lirë, 400 metra stil i lirë dhe 200 metra katërnotim për të rinj nën drejtimin e trajnerit Edi Vasi.
Më 1993 është kampion kombëtar i garave 100, 200 dhe 1500 metra stil i lirë. Dhe do t’i futej Maratonës, aty ku më 1993 është fituesi i Maratonës “Ruvina” 5 kilometra në Liqenin e Ohrit në Pogradec, si dhe është renditur i 16-ti mes 38 konkurruesve në Maratonën Botërore në Ohër, në një gjatësi 26 kilometra. Është në 8-shen e parë të Maratonës së Staringradit më 1993 në Kroaci mes 20 notarëve nga e gjithë bota. Vijon të jetë fituesi i Maratonës së dytë dhe të tretë “Ruvina” në Pogradec më 1994 dhe 1995 në një distancë prej 12 kilometrash në liqenin e Ohrit nën drejtimin e trajnerit Spiro Koça.
Por jo vetëm kaq në harkun kohor të dy viteve 1994-1996 është “kampion” i Shqipërisë me Butrintin në 100, 200, 400 metra stil i lirë, 200 metra katërnotim, 100 metra delfin, gjithnjë nën udhëheqjen e trajnerit Spiro Koça. Një karrierë gati 10-vjeçare me kaq shumë trofe e meritonte një “Mirënjohje” nga Federata Shqiptare e Notit, sepse ndoshta ka bërë dhe bën shumë më tepër se të gjithë ata që e kanë marrë dje atë certifikatë. Sepse është notar dhe sot ai vijon të jetë njësh me ujin. E noti shqiptar nuk e ka për herë të parë që harron figurat e tij. Kështu ndodh dhe me Pano Xhixhon, maratonistin kampion për disa vite.
